อยากบอกให้เธอได้ลองทบทวน ทุกอย่าง ยังมี หนทาง
” เขาย้ำว่าหลักๆ เพลงของวงอุษาคเนย์ ไม่มีคำว่ารัก ไม่ใช่เพลงรัก ไม่มีเศษเสี้ยวของความรักแบบหนุ่มสาวเลย
หนังโรแมนติกแฟนตาซีจึงมักมีเรื่องราวเกี่ยวกับความรักระหว่างตัวละครสองคน ซึ่งต้องเผชิญกับอุปสรรคที่เหนือธรรมชาติ เช่น พลังชั่วร้าย สัตว์ประหลาด หรือกฎเกณฑ์ของโลกแฟนตาซี
“เธอเบื่ออาหารตามสั่งร้านใกล้อพาร์ตเม้นต์ เธอเบื่ออาหารในร้านสะดวกซื้อที่อุ่นเร็วๆ จากไมโครเวฟ เธอเบื่อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เจอกันบ่อยมากช่วงสิ้นเดือน”
ความฝันนั้นมีหลากหลายประเภท ตัวอย่างของความฝันที่พบได้ อาจแบ่งได้ ดังนี้
“ห้องของเธออยู่ชั้นบนสุด ระเบียงห้องอยู่ฝั่งทิศตะวันตก ข้างๆ อพาร์ตเม้นต์ไม่มีตึกสูง ทำให้มองเห็นท้องฟ้าตอนเย็นที่มีนกบินผ่านไปมา เธอเป็นคนมีความฝัน แต่เธอก็มีความฝันมากมายเหลือเกิน ในอพาร์ตเม้นต์ที่เธออาศัยอยู่ เป็นอพาร์ตเมนต์ของคุณป้า”
เมื่อใจมีความรักจะไม่เกรงกลัวสิ่งใด
ทำให้ทุกคนได้สบายแค่นี้เองมันง่ายจะตาย
ไม่ว่าอยู่แห่งไหน ดั่งเรามีสายใยผูกพัน
หลักเกณฑ์ช่วยเหลือคดีของศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน
กับข้าวแม่ เป็นเพลงของศิลปินนอกกระแสที่ชื่อ ช่างหำ (หำเป็นชื่อที่คนอีสานใช้เรียกเด็กผู้ชายด้วยความเอ็นดู) เป็นที่รู้จักของวัยรุ่นที่ฟังเพลงนอกกระแสโซนอีสานจังหวัดมหาสารคาม อุดรธานี ขอนแก่น ฯลฯ แนวเพลงโฟลคคันทรี่ของเขามีกลิ่นอายและบรรยากาศบางอย่างที่ให้ความรู้สึกถึงความเป็นต่างจังหวัดที่เฉพาะตัวมากๆ
แม้ว่าเขาจะต้องเผชิญความท้าทาย อากิระก็ปฏิเสธที่จะละทิ้งความหวัง ด้วยความยืดหยุ่นของวัยเยาว์และความกล้าหาญแห่งความเชื่อมั่นของเขา เขาเริ่มต้นการเดินทางแห่งการค้นพบตัวเองที่จะพาเขาไปสู่สุดขอบโลกของเขาและที่ไกลออกไป ระหว่างทาง เขาได้พบกับทั้งพันธมิตรและศัตรู แต่ละคนถือชิ้นส่วนปริศนาที่จะเปิดเผยความจริงเบื้องหลังความลึกลับของไม่มีใครรู้ในท้ายที่สุด ฝันอันห่างไกล เมโลดี้ไทย จากนักเลงข้างถนนผู้มีหัวใจเป็นทองคำ ไปจนถึงบุคคลลึกลับจากอดีตของเขาที่พร้อมจะจัดการ เขาได้ก่อตั้งพันธมิตรและสร้างสายสัมพันธ์ที่ทนทานต่อการทดสอบของกาลเวลา
ในภูมิประเทศที่แห้งแล้งของโลกที่ถูกทำลายล้างด้วยความแห้งแล้งและความสิ้นหวัง ที่ซึ่งโลกแตกสลายภายใต้ดวงอาทิตย์ที่แผดเผา และอากาศก็หนาทึบไปด้วยกลิ่นเหม็นแห่งความสิ้นหวัง มีเรื่องราวของความยืดหยุ่น การอยู่รอด และจิตวิญญาณของมนุษย์ที่ไม่ยอมยอมแพ้—เรื่องราวของ ดินไร้ที่ดิน.
เราชอบที่เพลงนี้หยิบเอามุมความคิดถึงมาเล่าผ่านอาหารได้อย่างลงตัว เป็นเรื่องปากท้อง เรื่องการกินอยู่และวิถีชีวิตที่ห่างไกลจากรสชาติที่คุ้นเคย เมืองที่บีบให้เราใช้ชีวิตเร็วๆ กินอาหารอุ่นเร็วๆ รีบๆ จากร้านสะดวกซื้อ มันเทียบไม่ได้เลยกับรสมือแม่ที่ค่อยๆ ปรุงอย่างตั้งใจ